Szczęść Boże!
Czy zastanawiałaś się, dlaczego Bóg mówi do nas?
Po co czytamy Pismo Święte?
Poznajemy Boga, dowiadujemy się o Jego dziełach. Możemy znaleźć różne wskazówki i rady.
A skąd my mamy wiedzieć, co jest dla nas dobre, a co złe? Pomaga nam w tym wyjątkowy, specjalny dar od Pana Boga.
Czym jest sumienie?
- Czy zdarzyło się dotknąć czegoś bardzo gorącego albo kłującego?
- Co wtedy zrobiłaś?
- Jak się w takich wypadkach reaguje?
- Dlaczego szybko cofamy rękę albo odsuwamy się?
Rzeczywiście – bronimy się przed bólem, zranieniem. Robimy to odruchowo dla naszego dobra. Nasze ciało broni się w ten sposób przed niebezpieczeństwem i krzywdą.
Tak samo reaguje nasza dusza, gdy czuje nadchodzące lub popełnione zło, czyli grzech. Świadczy to o wrażliwości naszego serca. To, że czujemy, co jest dobre, a co złe, to właśnie jest sumienie. Mówimy, że sumienie to głos Pana Boga w nas. Ono zawsze się odzywa, na pewno nie raz to przeżyliście.
Przyjrzyj się historyjce obrazkowej w podręczniku na s. 29.
- chłopcy zostali sami w domu;
- nie posłuchali zakazu gry w piłkę w domu, skutek – zbity wazon;
- zastanawiają się, co powiedzieć, gdy przyjdzie mama; chcą zrzucić winę na kota;
- ostatecznie mówią prawdę, przyznają się do winy.
Czy gdyby chłopcy okłamali mamę, czuliby w sercu pokój i radość?
- Dlaczego przyznali się do winy, co im w tym pomogło?
Jak się czujesz, gdy zrobisz coś złego, niewłaściwego?
Kiedy przeprosimy za wyrządzoną krzywdę albo szkodę, naprawimy zło, wtedy wyrzuty sumienia zanikają. Czujemy wewnętrzny spokój i radość.
Na s. 28 w podręczniku znajdziesz cytat z Pisma Świętego
Szukajcie dobra, a nie zła, abyście żyli.
Wtedy Pan, Bóg Zastępów, będzie z wami,
tak jak to mówicie Am 5, 14.
Są to bardzo ważne słowa – warto je zapamiętać. One mówią o tym, aby zawsze pracować nad własnym sumieniem, żeby go nie zagłuszać.
Jeśli nie będziemy słuchać sumienia, to w naszej duszy będzie coraz więcej grzechu. Mamy unikać zła, bo zło prowadzi do śmierci. Mamy czynić dobro, abyśmy żyli życiem wiecznym. Naszym zadaniem jest dbać o ten dar od Boga, dbać o nasze sumienie, wsłuchiwać się w nie. Najlepiej robić to pod koniec dnia, podczas modlitwy. Jeśli zastanowimy się, jak przeżyliśmy dzień, rozróżnimy dobro i grzech. Za wszystkie dobre uczynki dziękujmy i wychwalajmy Boga, a za grzechy szczerze przepraszajmy.